۱-    صمیمیت: جزء هیجانی و عاطفی عشق و عبارت است از ارتباط گرم و محبت آمیز که در آن می توان از مکنونات قلبی خود با دیگری سخن گفت و در مقابل، با آرزوها و علائق دیگری آشنا شد. وقتی شخص احساس صمیمیت می کند که، دیگری نسبت به علائق، نگرانی ها، سلامتی، آرامش، رضایت و نظرات وی علاقه و اشتیاق نشان می دهد و از سوی دیگر،  وی را در نظرات و علائق خود سهیم می نماید. در واقع طرفین با آسودگی خاطر، از مکنونات قلبی خود برای یکدیگر سخن می گویند.

۲-    شور و شوق: جزء جسمی روانی است که میل به فعالیت جنسی توام با احساس عاشقانه را شامل می شود.

۳-    تعهد: جزء شناختی عشق است. شناخت روحیه یکدیگر موجب می شود که دو نفر نتیجه بگیرند که از با هم بودن لذت و بهره می برند و بخواهند در کنار هم زندگی کنند. با تعهد است که می توانند در کنار هم با صلح و صفا زندگی کنند.

به مرور زمان و با ادامه رابطه عاشقانه، این سه جزء تغییر می کنند و نقش آن ها در تداوم این رابطه، تقویت و یا تضعیف می شود.

صمیمیت

صمیمیت موجب می شود که زن و شوهر به راحتی از افکار، احساسات و حتی آرزوهای یکدیگر  و آن چه را که برای دیگران نمی توان به راحتی بیان نمود، برای هم بگویند. انسان نیازمند است که در زیر این گنبد کبود نیازها و احساسات خود را به زبان بیاورد و چه بهتر که برای همسر خود بگوید. در عین حال احساس آرامش، امنیت و رضایت کند و امیدوار باشد که او درک خواهد کرد. زمانی که فرد بتواند در باره احساساتش با آسودگی خاطر با همسرش صحبت کند، آگاهی مضاعفی نسبت به عواطف خود کسب می نماید. با پرسیدن سوال از دیگری، آگاهی نسبت به احساسات وی به دست می آید.

مکالمه ای توام با صمیمیت خواهد بود که هدف آن پیش داوری و انگ زدن نباشد. جدل و مخالفت نباشد. بلکه هدف گوش دادن برای درک طرف مقابل باشد. گوش دادن همراه با همدلی و با هدف درک احساسات، عقاید و افکار دیگری باشد. تداوم گفت و گوهای این گونه، (همراه با پرسش و پاسخ های صادقانه، همدلانه و مهرآمیز) موجب می شود هر دو طرف نه تنها نسبت به یکدیگر درک و شناخت بیشتری پیدا کنند؛ بلکه خود را نیز بیشتر خواهند شناخت.

زوج هایی که با یکدیگر گفت و گوهای همدلانه دارند، افرادی بشاش و امیدوارند، هرچند که در زندگی فراز و نشیب هایی را تجربه کرده باشند.

احمد و محبوبه یک زوج جوان هستند که موفق شده اند با ایجاد صمیمیت مسائل خود را به خوبی حل و فصل نمایند. با این که محبوبه به عللی، تمایلی برای رفتن به مسافرت در آخر هفته و دیدار یکی از اقوام نزدیک همسرش را نداشت، اما چون قبلا با هم صحبت کرده بودند و وی از علاقه و همچنین ملاحظات احمد در زمینه فامیلش کاملا آگاه  شده بود، مخالفتی با این سفر نکرد. احمد هم که به دیدگاه های همسرش آگاه شده بود سعی کرد به آنها احترام بگذارد. این دو نفر در یک فضای آرام همراه با درک متقابل، بدون پیشداوری و قضاوت با یکدیگر گفت و گو نموده و همدلی لازم را نسبت به یکدیگر به وجود آورده و در نتیجه توانستند آن چه را که می توانست موجب اختلاف و دلخوری شود به خوبی حل و فصل نموده و فرصتی برای ایجاد صمیمیت بیشتر و درک بهتر یکدیگر فراهم آورند.

بسیاری از عشق های آتشین رو به سردی می گذارند چون زن و شوهر با هم گفت و شنودی شخصی و صمیمی ندارند. فقط موقع اختلاف با هم حرف می زنند و جر و بحث می کنند. حال آن که لازم است با هم گفت و شنودهای همدلانه و دوستانه داشته باشند. (همدلی به این معناست که بتوانیم احساسات و شرایط دیگری را درک کنیم)

برای ایجاد صمیمیت نکات چندی را لازم رعایت نمود. از جمله پرهیز از انگ زدن و پیشداوری کردن، شناختن و پذیرش تفاوت های یکدیگر، احترام به خواسته های یکدیگر و بسیاری نکات دیگر.

شور و شوق

شور و شوق بخشی است که موجب روابط جنسی عاشقانه است. معمولا در ابتدا کشش جنسی نیرومند است. بدیهی است که این جاذبه لازمه هر ازدواج موفق است. بسیاری از شکست ها و طلاق ها در اثر اختلال در کشش و یا عملکرد جنسی یکی از دو طرف به وجود می آید. بنابراین وجود این جاذبه همراه با عشق و محبت یکی از عوامل مهم در موفقیت زندگی زناشویی است و نباید از آن غافل بود.

شور و هیجان و رابطه جنسی هم به نوبه خود در موفقیت زناشویی نقش مهمی دارد. در میان گذاشتن نیازها، خوش آیندها و ناخوش آیندها و همین طور حساسیت ها رابطه را تسهیل، مطبوع و لذت بخش می کند. آگاه بودن از وظایف در مقابل زوج و آشنا بودن با حقوق خود در رابطه جنسی، دو عامل مهم هستند که در بسیاری از موارد مورد غفلت قرار می گیرند. آشنایی با حقوق و وظایف به معنای رابطه خشک و بی احساس نیست؛ بلکه برکس موجب توجه به خواسته های طرف دیگر و نیازهای خود شده و از ناآگاهی، بی توجهی و غفلت و حتی سردی رابطه جلوگیری می کند.

بی سوادی در مورد رابطه جنسی امر شایعی است. بسیاری از افراد این ناآگاهی را نشانه حجب و حیا می دانند و حال آن که وقتی دو نفر ازدواج می کنند در این زمینه تعهداتی را نسبت به هم می پذیرند و لازم نسبت به این تعهدات آگاهی داشته و به دانسته های خود عمل نمایند. ناآگاهی و بی توجهی در این مورد، می تواند موجب نارضایتی و حتی بیماری در دیگری بشود. به علاوه، بی انگیزگی یکی از طرفین در این زمینه را نباید با تقوی اشتباه کرد.

از سوی دیگر، بعضی از جوان ها که در آستانه ازدواج قرار میگیرند، بیش از هر عامل دیگر به کشش جنسی توجه می کنند. به طوری که به دو مولفه دیگر بی توجه می شوند. و حال آن که نادیده گرفتن دو عامل دیگر، می تواند به تصمیمات اشتباه منجر شود.

چنانچه به عوامل دیگر هم توجه شده باشد و زندگی بدون تلخی ادامه یابد، به تدریج دو جزء دیگر یعنی، صمیمیت و تعهد تقویت می شوند و عشق صمیمانه و به عبارتی دیگر مهر و عطوفت عمیق به وجود می آید. به طوری که، هر یک از جنبه های سه گانه عشق به نوبه خود (و احیانا با سهم متفاوت در زمان های مختلف) نقش خود را ایفا می نمایند.

سعید و لیلا به تازگی با هم ازدواج کرده اند و از با هم بودن لذت می برند. لیلا که دختری با هوش است واز اهمیت ارتباط موفق با همسرش آگاه است؛ می داند که لذتی که از با هم بودن و حتی کوچک ترین تماس جسمی آنها با یکدیگر حاصل می شود، می تواند علاوه بر لذت بخش بودن موجب شود که آن دو در صحبت با یکدیگر را باز کنند و با هم بیش از پیش آشنا شوند. و به تدریج آشنایی عمیقی نسبت به یکدیگر بیابند. این دو نفر سعی می کنند که این شور و شوق را زنده نگاه دارند.

  تعهد

می توان گفت که به مرور زمان، صمیمیت به وجود می آید، کشش جنسی از آن اوج خود کمی پایین می آید و رابطه عمیق تر می شود و آن چه که این ارتباط را گرم تر و بادوام تر می کند، تعهد است. وقتی دو طرف شناخت بیشتری نسبت به هم پیدا کنند و در عین آگاهی از ضعف و قوت یکدیگر، برای زندگی با هم مصمم باشند؛ در حل مسائل و از میان بردن موانع ارتباطی بین خود کوشش خواهند کرد. با این کوشش دوجانبه رابطه محکم و عمیق تر خواهد شد.

اگر به دنبال رابطه زناشویی، عزم راسخی برای بهتر کردن روابط به وجود نیامده باشد، بسیاری از موانع که هم چون کاه هستند کوه و غیرقابل حل می نمایند. به جای این که طرفین گره های موجود را باز نمایند، آن ها را کور می کنند.

شناخت پیدا کردن نسبت به یکدیگر فقط بخشی از تعهد است. اما کافی نیست. بلکه، نشان دادن علاقمندی به حل مسائل و در کنار هم بودن هم مهم است. احترام گذاشتن به یکدیگر، پذیرش دیگری و بخصوص پذیرش تفاوت ها، محبت کردن به هم و با اهمیت شمردن نظرات و سلیقه دیگری، همدلی نمودن، ابراز صمیمیت و درک متقابل و حتی رازداری از نشانه های تعهد به دیگری است.

عمل نمودن به تعهدات معیشتی و حمایتی که هر یک طبق قوانین و عرف اجتماع خود متعهد شده است، عزم هر یک برای تعهد را نشان می دهد.

ابراز این تعهد نه تنها در عمل، بلکه حتما با زبان و در قالب کلمات نیز لازم است. رمز موفقیت همسران صمیمی که روابطی با کیفیت عالی دارند این است که همواره تعهد خود را از طریق زبان و از طریق عمل ابراز می کنند.

اگر تعهد در رابطه عاشقانه وجود داسته باشد، موجب می شود که به دو جزء دیگر یعنی رابطه شورانگیز و رابطه صمیمی توجه شده و زندگی شیرین و پربار شود.

بیان کلامی و فیزیکی سه جزء عشق

این تصور شایع که شریک زندگی من از مکنونات قلبی و ارادت من نسبت به خود آگاه است و نیازی نیست که در رفتار و گفتارم آن ها را منعکس نمایم، تصور اشتباه و خطرناکی است.

یکی از ویژگی های زوج های موفق این است که تعارض ها را در فضای آرام و به دور از تنش، طرح و حل می کنند. انتقاد، تحقیر، تحریک، انکار مسائل، حالت دفاعی و کارشکنی مسائل مورد اختلاف را بغرنج می سازد و روابط را تیره می کند.

لازم است که هر یک از طرفین خود را ملزم بداند که هم از طریق کلمات و گفته های خود و هم از طریق رفتار و حرکات خود، به سه جزء عشق پای بند باشد.

همیشه سه جزء عشق لازم است که وجود داشته باشند، اما نسبت آنها می تواند تغییر کند. هیچیک از این سه جزء نباید حذف شود.

بسیاری از ازدواج ها موفق نیستند چون نتوانسته اند صمیمیت، اعتماد و همدلی را برقرار نمایند.