پسوریازیس شکل های بالینی مختلفی دارد که هر کدام در شدت، دوره بیماری، محل گر فتاری و توزیع روی پوست، وضعیت متفاوتی دارند:
۱) پسوریازیس قطره ای (guttate) :
این نوع بیشتر در کودکان و نوجوانان شیوع دارد و اغلب به دنبال یک عفونت استرپتوکوکی در گلو ایجاد می شود. ضایعات آن کوچک، متعدّد و قطره ای شکل بوده ، به غیر از کف دست و پا در سایر مناطق دیده می شود، کمترین محل درگیری روی صورت و ناخن هاست، علائم در عرض ۴ تا ۶ ماه از بین می رود ولی در نیمی از موارد دوباره عود میکند.
۲) پسوریازیس اریترودرمیک (erythrodermic):
در این نوع بیماری ضایعات قرمز رنگ و اغلب بدون پلاک های سفید در نواحی وسیعی انتشار می یابد بطوری که بعد از مدّت کوتاهی سرتاسر بدن به رنگ قرمز در می آید. التهابات باعث افزایش جریان خون به پوست شده و موجب از دست رفتن حرارت می شود و در نتیجه بروندهیِ خون افزایش یافته و در نهایت می تواند به بروز نارسایی های قلبی منجر شود. این نوع در هر سنّی می تواند رخ دهد.
۳) پسوریازیس معکوس (seborrheic):
بیشتر در مردان سنین میانسالی و پیری رخ می دهد و می تواند به درمانها مقاوم شود. در این نوع ضایعات بیشتر در چین های بدن مانند کشالة ران و زیر بغل دیده می شود.
۴) پسوریازیس پاسچولر (pustular):
وخیم ترین نوع این بیماری است که می تواند حیات بیمار را تهدید کند، نسبت به سایر تیپ ها مزمن تر و به درمان مقاوم تر است. خوشبختانه این نوع به ندرت ایجاد می شود. ضایعات آن به صورت و کف دست و پا حمله کرده و می تواند با پوسته ریزی فراوان همراه باشد.
شایع ترین عارضة پسوریازیس فرم پلاک می باشد که بصورت برآمدگی های کمی قرمز شروع شده و نه تدریج بزرگتر می شود و روی آنها پوسته هایی ایجاد می گردد، پوسته های فوقانی به راحتی کنده می شوند ولی پوسته های زیرین بهم چسبیده هستند، این نواحیِ کوچک می توانند به هم پیوسته و به پلاک های بزرگتر تبدیل گردند. نواحیِ سر، آرنج ها، زانوها، ساق ها، بازوها، ناخن ها، کف دست و پاها محل های شایع گرفتاری پسوریازیس هستند، جالب اینکه اغلب ضایعات بصورت قرینه در دو طرف بدن ظاهر می شوند.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
